Doi Suthep en Koh Samui

Zo, na even weggeweest te zijn, hier weer een berichtje.

Maandag zijn we naar Doi Suthep geweest. Dat is een tempel bovenop een berg bij Chiang Mai. Na een korte rit met de taxi kwamen we aan en konden we kiezen: of via de trap of met de kabelbaan. We kozen voor de trap en dat was maar goed ook, want anders hadden we de eerste bezienswaardigheid gemist: de trap was omgeven door twee hele lange draken. Overal in Thailand zie je draken bij de tempels. Deze verjagen kwade geesten bij de tempels.

Na de klim kwamen we in een mega toerisme terecht. Ik heb deze vakantie nog nooit zoveel mensen tegelijk bij een tempel gezien. Allereerst liepen we een rondje om het complex om het mooie gebouw aan de buiten kant te bewonderen en te genieten van het uitzicht dat reikte over de stad.

Toen de tempel in, of eigenlijk de binnenplaats, want het was daar ook gewoon openlucht. Normaal laat ik altijd mijn schoeisel achter bij de ingang van de tempel, wat iedereen doet, maar er lagen zoveel schoenen en slippers dat ik ze toch liever in de hand mee nam. En ja, toen begon het, na 12 dagen Thailand kregen ik het dan toch aan de stok met een Thai. Een man die helemaal niets met die tempel te maken had, zei me dat ik m'n schoenen bij de ingang moest achterlaten, dus ik zei dat ik dat niet deed. Helemaal over de zeik. Toen hij gebaarde dat ik ze dan in de rugtas moest doen deed ik dat maar. Ik was eigenlijk wel een beetje geirriteerd, maar goed, ik dacht laat ik maar luisteren. Even later komt diezelfde man naar me toe met een boek waarin hij mij foto's of iets dergelijks wilde verkopen. Nou, toen brak m'n Hollandse klomp! Ik begon in het Engels, maar viel snel uit naar het Nederlands en ook al verstond hij me niet, hij begreep me dondersgoed. Ik zei: "Wat denk je zelf! Ben je niet goed wijs ofzo?!" Dit is wel enigszins een gecensureerde versie, maar het kwam aardig in de buurt. Hij begon toen te lachen en begreep dat hij vrij stom was wat hij deed. Als het dan zo'n heiligdom is waar je zelfs niet met je schoenen in je hand mag lopen, vind ik dat je ook geen troep moet proberen te slijten in zo'n gebouw.

Na een uurtje hadden we het wel gezien en zijn we nog even Chiang Mai zelf in geweest, maar daar was niet zoveel te beleven, of de taxichauffeur moet ons niet op de goede plek hebben afgezet.

Toen de avond. Pfff, toen begon de ellende. Ik mag nu met recht zeggen dat je ziek wordt van Thais eten. Ik voelde me de hele middag al niet lekker, maar rond 20.00u begon de ellende. Alles kwam eruit, boven en onder tegelijk, echt vreselijk. Een uur lang, toen heeft Marcel de dokter laten komen en ik werd direct aan een infuus gelegd. Toen ze dat zei had ik eigenlijk spontaan geen pijn meer in m'n buik, maar de doktoren zijn hier heeeel streng! :s Goed, na een uur ging ze weer weg en was ik een halve liter vocht via het infuus, drinkzakjes en 7 soorten pillen rijker. Ik voelde me gelukkig wel weer een stuk beter en de kramp in mijn maag verdween. Gelukkig konden we gewoon vliegen de volgende ochtend en nu zitten we dan ook heerlijk op het strand!

Ik mocht natuurlijk niet in de zon, maar ik ben hier gewoon met factor 30 en in de schaduw zo rood als een tomaat geworden!! Wel heerlijk hoor na al dat reizen lekker luieren op het strand.

Gisteravond zijn we nog naar het Thaiboksen geweest. Dat was echt een hele belevenis. Het eerste gevecht ging tussen twee jongens van rond de 11 jaar. Ondanks dat het nog kinderen waren, ging het hard tegen hard zonder enige vorm van bescherming. De eerste twee wedstrijden werden gewonnen op basis van de beslissing van de drie scheidsrechters. De andere 6 partijen eindigden allen in knock-out, dus het was zeker spectaculair te noemen!